100% ontwikkelingshulp!
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse
09 September 2008 | Filipijnen, Manilla
Dit verhaal is anders dan alle anderen!
Waarom dan wel? Omdat dit verhaal de mogelijkheid biedt voor jullie om 100% bij te dragen aan ontwikkelingswerk! Als dat geen mooie kans is?!
Aangezien onze 2e vakantiepoging een stuk beter is uitgepakt (goed weer, mooi strand, veel en lekker (niet-Filipino) eten) is het veel interessanter eens iets te schrijven over een lokale familie in Alegria, een dorpje 5 km van San France in de Filipijnen.
Een hele tijd terug ben ik in contact gekomen met Sarah, een vrouw van rond de 40 jaar. Sarah verkoopt nootjes, soms in San France, soms op het provincial government. Daar heb ik haar een tijd terug ontmoet. Ze bleek mij al te kennen aangezien ze een tijdje daarvoor ook bij ons aan de deur was geweest om nootjes te verkopen..Ik houd niet zo van nootjes dus ik had niks gekocht (ook dat wist ze nog wel, mmm). Ze verdient met dat nootjes verkopen zo’n 100 pesos per dag, wat op 1,5 euro uitkomt. Ze is eigenlijk opgeleid als lerares Engels, maar om dit daadwerkelijk te kunnen worden moet je hier een Boardexamen doen en dat kost zo’n 6000 pesos. Dit is zo’n absurd hoog bedrag dat arme mensen dit dus nooit kunnen betalen en gedoemd zijn laaggeschoolde beroepen uit te voeren. Sarah’s man John heeft uberhaupt nooit de kans gekregen om te studeren (verlaten door zijn ouders op 5-jarige leeftijd) en heeft 2 jaar geleden zijn laatste kans gegrepen om toch nog te gaan studeren. Hij is superaardig en slim, dus wil hij daar graag iets mee doen. Tot nu toe heeft hij altijd gewerkt, maar als bakkersjongen, security guard en houthakker. Hij studeert nu criminologie als 40-jarige, tussen een stuk jongere studenten. Hij moet nog 2 jaar, maar op dit moment kan hij niet anders dan ermee stoppen, want ze kunnen het niet meer opbrengen en de school heeft hem verzocht zijn opgebouwde studieschuld af te betalen voor november, anders mag hij niet verder. Ze hebben 2 zoontjes, Constantin en Christian, 9 en 10 jaar oud en moeten momenteel ook leningen afsluiten om hun schoolgeld te kunnen betalen. Ze hebben helemaal niks, en een onderkomen zelf gebouwd van alles wat ze konden vinden. Geen elektriciteit, geen water. Altijd als ik daar kom, krijg ik niks te eten en niks te drinken, gewoon omdat ze echt niks hebben. Wel krijgt Remco altijd gratis nootjes (als Sarah bij de overheid aan het verkopen is en dus ook op zijn kantoor komt), de mazzelaar.
Ik ben er al zo’n 2 maanden bevriend mee, ga er zo’n 1 keer per week heen omdat ik graag met ze mee wilde denken over hoe ze hun situatie kunnen verbeteren. Ik vind dat ook wel interessant want wanneer krijg je nu de kans eens van heel dichtbij te kunnen zien hoe zo’n huishouden nu eigenlijk werkt. Ik heb al allerlei plannen met ze doorgerekend (van kippen en varkens houden tot een stukje grond verbouwen) maar moet tot de bittere conclusie komen dat geen enkel plan uitvoerbaar is zonder een beetje startgeld. Nu heeft Sarah me een aantal lessen Cebuano gegeven voor 150 pesos per uur en hebben we een klein microkrediet verleend aan ze (10.000 pesos) en daarmee het volgende plan verzonnen. John kan op zich weer aan de slag als security guard, echter, hij heeft daar verschillende papieren voor nodig (politieverklaring, gezondheidsverklaring, persoonlijke gegevensrapport, barrangay clearance, en nog een boel andere papieren) die totaal 7000 pesos kosten. Wederom dus een drempel, opgelegd door met name de overheid (rara waar gaat dat geld heen) waardoor ze dit eigenlijk niet konden uitvoeren. Vandaar ons renteloze microkrediet, want als ze van de bank moeten lenen zit er 20 tot 30% rente op! Ondanks de serieuze belofte van terugbetaling, weet ik dat ze dit nooit gaat lukken en dat maakt me ook niet uit eigenlijk.
John en Sarah hebben de afgelopen weken alle papieren verzameld en opgestuurd en afgelopen maandag is alles terug ontvangen van de betreffende instanties waardoor John deze week dus eindelijk kan gaan solliciteren. Een maandsalaris zal rond de 5000 pesos zijn (ongeveer 75 euro). Hij hoopt hiermee uiteindelijk zijn studie te kunnen bekostigen en onder het ‘bewaken’ een beetje te kunnen studeren. Maar goed, binnen 2 maanden kan hij bij lange na niet zijn nog niet afbetaalde examengeld voldoen..
Mijn verzoek is nu dus of jullie deze familie een klein beetje zouden willen helpen. Ik zou heel graag zien dat deze mensen een betere toekomst tegemoet gaan en dit is helaas alleen maar mogelijk met financiele ondersteuning. Wie oh wie is bereid een bijdrage te geven?
Op deze manier komt het geld rechtstreeks bij enorm arme mensen terecht, die het absoluut verdienen!
Ik had eigenlijk willen wachten tot Kerst met dit verzoek, maar door de situatie ben ik genoodzaakt dit verzoek nu al te doen.
Omdat ik het niet op een andere manier kan verzamelen wil ik vragen aan degenen die me willen helpen aan een mooi bedrag, dit te storten op mijn Nederlandse Rabobankrekening te Amersfoort met nummer 1274.24.954, t.n.v. I.J.M. Wijnen. Ik kan via internetbankieren precies zien wat er gestort is en het in Pesos hier pinnen. Graag dan als beschrijving ‘project voor Sarah’ opschrijven, dan komt het helemaal goed.
Ik ga ze met dit bedrag de komende maanden financieel ondersteunen en begeleiden met een juiste besteding van het geld, zodat het in ieder geval duurzaam zal zijn. Allereerst dus studieschulden afbetalen, vervolgens kijken wat we met de rest van het geld (hopelijk is er een rest) kunnen doen om ook voor de nabije toekomst iets op te bouwen. Uiteraard houd ik jullie via de site op de hoogte van wat ermee gebeurt.
Ik heb een aantal foto’s bijgevoegd, van het gezin en van hun huisje. Hebben jullie een beetje beeld bij het geheel.
Mochten jullie in de vriendenkring of familie nog mensen weten die dit soort initiatieven wel zouden willen ondersteunen, geef ze gerust het adres van deze site!
Ontwikkelingswerk is moeilijk, het moeilijkste is nog dat het zelden de mensen bereikt die het het hardst nodig hebben…
Kom op dus! Grijp deze kans! Alle beetjes helpen.
Salamat kaayo (heel erg bedankt)
Waarom dan wel? Omdat dit verhaal de mogelijkheid biedt voor jullie om 100% bij te dragen aan ontwikkelingswerk! Als dat geen mooie kans is?!
Aangezien onze 2e vakantiepoging een stuk beter is uitgepakt (goed weer, mooi strand, veel en lekker (niet-Filipino) eten) is het veel interessanter eens iets te schrijven over een lokale familie in Alegria, een dorpje 5 km van San France in de Filipijnen.
Een hele tijd terug ben ik in contact gekomen met Sarah, een vrouw van rond de 40 jaar. Sarah verkoopt nootjes, soms in San France, soms op het provincial government. Daar heb ik haar een tijd terug ontmoet. Ze bleek mij al te kennen aangezien ze een tijdje daarvoor ook bij ons aan de deur was geweest om nootjes te verkopen..Ik houd niet zo van nootjes dus ik had niks gekocht (ook dat wist ze nog wel, mmm). Ze verdient met dat nootjes verkopen zo’n 100 pesos per dag, wat op 1,5 euro uitkomt. Ze is eigenlijk opgeleid als lerares Engels, maar om dit daadwerkelijk te kunnen worden moet je hier een Boardexamen doen en dat kost zo’n 6000 pesos. Dit is zo’n absurd hoog bedrag dat arme mensen dit dus nooit kunnen betalen en gedoemd zijn laaggeschoolde beroepen uit te voeren. Sarah’s man John heeft uberhaupt nooit de kans gekregen om te studeren (verlaten door zijn ouders op 5-jarige leeftijd) en heeft 2 jaar geleden zijn laatste kans gegrepen om toch nog te gaan studeren. Hij is superaardig en slim, dus wil hij daar graag iets mee doen. Tot nu toe heeft hij altijd gewerkt, maar als bakkersjongen, security guard en houthakker. Hij studeert nu criminologie als 40-jarige, tussen een stuk jongere studenten. Hij moet nog 2 jaar, maar op dit moment kan hij niet anders dan ermee stoppen, want ze kunnen het niet meer opbrengen en de school heeft hem verzocht zijn opgebouwde studieschuld af te betalen voor november, anders mag hij niet verder. Ze hebben 2 zoontjes, Constantin en Christian, 9 en 10 jaar oud en moeten momenteel ook leningen afsluiten om hun schoolgeld te kunnen betalen. Ze hebben helemaal niks, en een onderkomen zelf gebouwd van alles wat ze konden vinden. Geen elektriciteit, geen water. Altijd als ik daar kom, krijg ik niks te eten en niks te drinken, gewoon omdat ze echt niks hebben. Wel krijgt Remco altijd gratis nootjes (als Sarah bij de overheid aan het verkopen is en dus ook op zijn kantoor komt), de mazzelaar.
Ik ben er al zo’n 2 maanden bevriend mee, ga er zo’n 1 keer per week heen omdat ik graag met ze mee wilde denken over hoe ze hun situatie kunnen verbeteren. Ik vind dat ook wel interessant want wanneer krijg je nu de kans eens van heel dichtbij te kunnen zien hoe zo’n huishouden nu eigenlijk werkt. Ik heb al allerlei plannen met ze doorgerekend (van kippen en varkens houden tot een stukje grond verbouwen) maar moet tot de bittere conclusie komen dat geen enkel plan uitvoerbaar is zonder een beetje startgeld. Nu heeft Sarah me een aantal lessen Cebuano gegeven voor 150 pesos per uur en hebben we een klein microkrediet verleend aan ze (10.000 pesos) en daarmee het volgende plan verzonnen. John kan op zich weer aan de slag als security guard, echter, hij heeft daar verschillende papieren voor nodig (politieverklaring, gezondheidsverklaring, persoonlijke gegevensrapport, barrangay clearance, en nog een boel andere papieren) die totaal 7000 pesos kosten. Wederom dus een drempel, opgelegd door met name de overheid (rara waar gaat dat geld heen) waardoor ze dit eigenlijk niet konden uitvoeren. Vandaar ons renteloze microkrediet, want als ze van de bank moeten lenen zit er 20 tot 30% rente op! Ondanks de serieuze belofte van terugbetaling, weet ik dat ze dit nooit gaat lukken en dat maakt me ook niet uit eigenlijk.
John en Sarah hebben de afgelopen weken alle papieren verzameld en opgestuurd en afgelopen maandag is alles terug ontvangen van de betreffende instanties waardoor John deze week dus eindelijk kan gaan solliciteren. Een maandsalaris zal rond de 5000 pesos zijn (ongeveer 75 euro). Hij hoopt hiermee uiteindelijk zijn studie te kunnen bekostigen en onder het ‘bewaken’ een beetje te kunnen studeren. Maar goed, binnen 2 maanden kan hij bij lange na niet zijn nog niet afbetaalde examengeld voldoen..
Mijn verzoek is nu dus of jullie deze familie een klein beetje zouden willen helpen. Ik zou heel graag zien dat deze mensen een betere toekomst tegemoet gaan en dit is helaas alleen maar mogelijk met financiele ondersteuning. Wie oh wie is bereid een bijdrage te geven?
Op deze manier komt het geld rechtstreeks bij enorm arme mensen terecht, die het absoluut verdienen!
Ik had eigenlijk willen wachten tot Kerst met dit verzoek, maar door de situatie ben ik genoodzaakt dit verzoek nu al te doen.
Omdat ik het niet op een andere manier kan verzamelen wil ik vragen aan degenen die me willen helpen aan een mooi bedrag, dit te storten op mijn Nederlandse Rabobankrekening te Amersfoort met nummer 1274.24.954, t.n.v. I.J.M. Wijnen. Ik kan via internetbankieren precies zien wat er gestort is en het in Pesos hier pinnen. Graag dan als beschrijving ‘project voor Sarah’ opschrijven, dan komt het helemaal goed.
Ik ga ze met dit bedrag de komende maanden financieel ondersteunen en begeleiden met een juiste besteding van het geld, zodat het in ieder geval duurzaam zal zijn. Allereerst dus studieschulden afbetalen, vervolgens kijken wat we met de rest van het geld (hopelijk is er een rest) kunnen doen om ook voor de nabije toekomst iets op te bouwen. Uiteraard houd ik jullie via de site op de hoogte van wat ermee gebeurt.
Ik heb een aantal foto’s bijgevoegd, van het gezin en van hun huisje. Hebben jullie een beetje beeld bij het geheel.
Mochten jullie in de vriendenkring of familie nog mensen weten die dit soort initiatieven wel zouden willen ondersteunen, geef ze gerust het adres van deze site!
Ontwikkelingswerk is moeilijk, het moeilijkste is nog dat het zelden de mensen bereikt die het het hardst nodig hebben…
Kom op dus! Grijp deze kans! Alle beetjes helpen.
Salamat kaayo (heel erg bedankt)
-
09 September 2008 - 06:33
Brian:
He Ilse en Remco,
ik lees elke keer trouw jullie berichtgeving en foto's. Ik vind het erg leuk om te volgen, en dit initiatief vind ik al helemaal top. Meer omdat ik niet de porsche wil betalen van al die overbetaalde directeurs van die zogenaamde 'goede doelen'.
Daarom steun ik dit project en zal ik eens gaan lobbyen voor dit project.
Groeten uit regenachtig Nederland en blijf vooral schrijven.
Groet,
Brian, Anouk, Joelle en Dani -
09 September 2008 - 07:31
Nadine:
Ha die Ilse!
Leuk om je berichten weer te lezen. Normaal gesproken geef ik niet gauw aan een doel zoals dit, maar bij jou ben ik er wel zeker van dat het goed terecht komt.
Succes ermee!
Liefs Nadine -
09 September 2008 - 07:43
Jeroen H.:
Hoi Ilse,
Wat een geweldig initiatief van je zeg! Ik zal eens met de bank gaan smoezen, en intussen zal ik je bericht doorsturen naar een aantal kennissen van me. Als ik het aan al mijn Hyves-vrienden stuur, zijn dat er om te beginnen al 65. Ik doe mijn best voor je, en intussen wens ik je heel veel succes!
Liefs, Jeroen -
09 September 2008 - 16:59
Wouter:
Hey Ilse en Remco,.....
Blij weer wat van jullie te horen. Dit is een van de zeldzame keren dat ik vertrouwen heb een een goed doel.... Ga jullie zeker steunen...Heel veel succes en pas goed op jullie zelf..
Wouter -
09 September 2008 - 19:17
Jannie:
Natuurlijk steun ik dit initiatief. Bij jou is het vast in vertrouwde handen. Succes.
En blijf zo uitgebreid schrijven. Ik geniet elke keer opnieuw van jullie verhalen en belevenissen.
Lieve Zwolse groet,
Jannie
-
09 September 2008 - 19:25
Birgit:
Bericht doorgestuurd.
X -
10 September 2008 - 19:40
Marsha:
Goed initiatief Ilse! Wij doen mee hoor,
liefs Jeroen, Marsha en Senna
-
10 September 2008 - 23:32
Jo:
goed zo buurmeisje!!!!
De groeten van Jo -
29 September 2008 - 16:05
Sander F:
Ha Ilse!
Krijg zojuist bovenstaand bericht doorgestuurd van Vanja. Super initiatief! Er komt wat geld je komt op!
Groetjes,
Sander.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
